כאָטש ביידע זענען "C"-פאָרעם, זייערע קראָס-סעקשאַנאַל דעטאַלן און סטרוקטורעלע שטאַרקייטן זענען גאַנץ אַנדערש, וואָס אַפעקטירט גלייך זייערע לאַסט-טראָג קאַפּאַציטעטן און אַפּליקאַציע סקאַפּס.
דער קוועער-שניט פון C קאַנאַל איז אַהייס-געוואַלגערטע אינטעגראַלע סטרוקטוראיר וועב (דער ווערטיקאַלער טייל פון דעם "C") איז דיק (געוויינטלעך 6 מ"מ - 16 מ"מ), און די פלאַנדזשעס (די צוויי האָריזאָנטאַלע זייטן) זענען ברייט און האָבן אַ געוויסע נייגונג (צו דערמעגלעכן הייס-ראָולינג פּראָצעס). דעם פּלאַן מאַכט דעם קראָס-סעקשאַן האָבן אַ שטאַרקע בייגן קעגנשטעל און טאָרסיאָנאַל שטייפקייט. למשל, אַ 10# C קאַנאַל (מיט אַ הייך פון 100 מ"מ) האט אַ וועב גרעב פון 5.3 מ"מ און פלאַנדזש ברייט פון 48 מ"מ, וואָס קען לייכט טראָגן די וואָג פון פּאָדלאָגעס אָדער ווענט אין דער הויפּט סטרוקטור.
C פּורלין, פון דער אַנדערער זײַט, ווערט געשאַפֿן דורך קאַלט בייגן דין שטאָל פּלאַטעס. זײַן קוועַר-שניט איז מער "דין": די וועב גרעב איז בלויז 1.5 מ״מ - 4 מ״מ, און די פֿלאַנגעס זענען שמאָל און האָבן אָפֿט קליינע פֿאַלדן (גערופֿן "פֿאַרשטאַרקנדיקע ריפּן") אויף די ברעגן. די פֿאַרשטאַרקנדיקע ריפּן זענען דיזיינד צו פֿאַרבעסערן די לאָקאַלע סטאַביליטעט פֿון די דין פֿלאַנגעס און פֿאַרהיטן דעפֿאָרמאַציע אונטער קליינע לאַסטן. אָבער, צוליב דעם דין מאַטעריאַל, איז די אַלגעמיינע טאָרסיאָנאַל קעגנשטעל פֿון C פּורלין שוואַך. למשל, אַ געוויינטלעכער C160×60×20×2.5 C פּורלין (הייך × פֿלאַנגע ברייט × וועב הייך × גרעב) האט אַ גאַנץ וואָג פֿון בלויז אַרום 5.5 ק״ג פּער מעטער, וואָס איז פֿיל לײַכטער ווי דער 10# C טשאַנעל (וועגן 12.7 ק״ג פּער מעטער).
